Thierry Theys is geen man van hoge woorden. Zelfs met twee Michelinsterren en een titel van Chef van het Jaar op zak, zal je hem zelden op grootspraak betrappen. Straks blaast zijn restaurant Nuance vijftien kaarsen uit. Voor de topchef een moment van reflectie, maar ook de gelegenheid om voorzichtig vooruit te kijken: “Natuurlijk houdt die derde ster me bezig, maar het is zeker geen obsessie.”
Thierry Theys moet een van de meest bejubelde chef-koks van ons land zijn. In 2010 kreeg hij zijn eerste Michelinster. Hij was toen amper vijventwintig. Een jaar later mocht hij al een tweede opspelden. Daarmee is hij nog altijd een van de jongste chefs ooit die dat voor mekaar kregen. De gemiddelde twintiger zou ervan gaan zweven. De Duffelaar niet. Ondanks alle verwezenlijkingen en accolades is hij altijd bescheiden gebleven. Ook toen Gault&Millau hem vorig jaar uitriep tot Chef van het Jaar ging hij opvallend minzaam om met de lof die hem toebedeeld werd. Geen grote quotes, geen van pretentie doorwrochte oneliners. “Natuurlijk is het fijn om bevestiging te krijgen voor al je harde werk en opofferingen”, blikt de nog altijd maar achtendertigjarige chef terug. “Het toont aan dat je goed bezig bent en dat er evolutie zit in wat je doet. Dat vind ik belangrijk. Titels of quoteringen in restaurantgidsen zijn voor mij nooit een doel op zich geweest. Ik krijg vaak de vraag wanneer die derde ster er komt. Eigenlijk lig ik daar minder wakker van dan veel mensen denken. Het motiveert me, dat wel, maar het is zeker geen obsessie. Ik ben nog altijd heel blij met waar we nu staan.”